Yorgunum ve hastayım. Nazımı geçirebileceğim kimse yok. Yarın tüm gün yatmak istiyorum. Mümkün değil. Birisi eve gelsin çorba yapsın istiyorum. Battaniye altında televizyonda gündüz kuşağına maruz kalmak istiyorum. Bi' sevdiceğim olsun "kıyamam" desin, o bile yetsin istiyorum. Kaybettiğim Ferzan Özpetek DVD'lerimi geri istiyorum.
Bugün 21 Aralık. En uzun gece. Deli bir dolunay var. Aynı zamanda ay tutulması da varmış.
Merkür retrolardaymış.
Astrolojik açıların arasında sıkışmamak istiyorum.
21 Aralık 2010 Salı
14 Aralık 2010 Salı
Kamuflaj
Bugün kamufle olmak istedim, ama tamamen. Evden çıkmayıp, yorgan, dvd, kahve, yemek... Ne güzel olurdu. Hani Frodo'nun üzerine örttüğü şey gibi bi' şey olsun da, ben de onu örteyim hatta. Odamda yalnızken bile kamufle olayım.
Yatakta bile yokmuş gibi.
"I just don't know what to do with myself."
11 Aralık 2010 Cumartesi
Ufak tefek aslında
Her seferinde derken mesela, içinde çok uzun bir giz var. Her sefer'inde çünkü o. O seferlerden işte.
Rüyamda eski bir oyuncağımla karşılaştım, sarılı-kırmızı bir dinozordu, o renklerde olmaması gerektiğini biliyor olmama rağmen umurumda olmazdı. Çok uzun zaman oynamıştım onunla. Kolları çıkarılıp-takılıyordu. Ara sıra ters takıp onu yüksek bir yere koyar, bakakalırdım nedense. Su yeşiliyle turuncunun dans ettiği, soğuk olduğunda bile üşümediğim günlerdendi o dönem. Ben onu unutmuştum aslında ama sanırım ben buradayım dedi bana dün gece. Birilerinin aklından hiç çıkmadığımdan emin olduğum zaman hiç olmadı benim. Ama beni düşündüklerini hissettiğim anlara müteşekkir olmayı da atlamadım hiç. Bu aralar buna takmıştım. Oyuncakların aklından çıkmamak aklıma bile gelmezdi oysa.
Sanki birilerine veda edecekmişim gibime geliyor, anlayamıyorum.
Sebeplerim var şu anda aslında, ama dediğim gibi, küçük küçük şeyler birikti ve mutsuzluk yaptı. Hepsi bu. Dahası yok.
Şimdi, kahverengi tonlarda, uykularda...
Rüyamda eski bir oyuncağımla karşılaştım, sarılı-kırmızı bir dinozordu, o renklerde olmaması gerektiğini biliyor olmama rağmen umurumda olmazdı. Çok uzun zaman oynamıştım onunla. Kolları çıkarılıp-takılıyordu. Ara sıra ters takıp onu yüksek bir yere koyar, bakakalırdım nedense. Su yeşiliyle turuncunun dans ettiği, soğuk olduğunda bile üşümediğim günlerdendi o dönem. Ben onu unutmuştum aslında ama sanırım ben buradayım dedi bana dün gece. Birilerinin aklından hiç çıkmadığımdan emin olduğum zaman hiç olmadı benim. Ama beni düşündüklerini hissettiğim anlara müteşekkir olmayı da atlamadım hiç. Bu aralar buna takmıştım. Oyuncakların aklından çıkmamak aklıma bile gelmezdi oysa.
Sanki birilerine veda edecekmişim gibime geliyor, anlayamıyorum.
Sebeplerim var şu anda aslında, ama dediğim gibi, küçük küçük şeyler birikti ve mutsuzluk yaptı. Hepsi bu. Dahası yok.
Şimdi, kahverengi tonlarda, uykularda...
9 Aralık 2010 Perşembe
Farkı bilmeyenlere, anlamayanlara ve tüm Starbuck's baristalarına gelsin!
Çok net. Bildiğin net işte, bu kadar yani.
Tabii ki nataliedee.com'dan geliyor...
8 Aralık 2010 Çarşamba
Bunlardan almayı isteyen tanıdıklarım olduğuna inanıyorum
"Made with love"temporary tattoo stickers by Beste Miray Doğan.Ama etrafımı değiştirme gibi biristeğim yok, aksine seviyorum hepinizi. Tamam, çoğunuzu seviyorum, bazılarınıza da katlanabiliyorum.
Kat-lan-mak.
7 Aralık 2010 Salı
Salvador Dali&Coco Chanel
Dali'nin bakışına, Coco'nun tavrına teğet geçen biri olmak mesela.
İkisine birden değil, ikisinden birine bile onlar gibi ayrı ayrı sahip olabilmek mesela.
Güzelsiniz.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)
