Hepimiz böyle oluyoruz ama.
Starbucks'ta şu anda, arkamda eski sevgilisiyle konuşurken ağlayan kız oluyoruz.
Çocuk daha rasyonalize ederek yaşıyor şu an, ki zaten bence "e yani, 37,5 derecede bir kız. Neden olmasın?" gibi.
Kız da işte aşık olmuş, ama mantıksız bir süreç yaşanmış olmasına rağmen, aylar sonra onunla karşı karşıya geldiğinde duyguların depreşmesi yaşanıyor.
Kıpkırmızı bir elmanın içinden kurt çıkması gibi.
Lazım ama. Gerekli. Ve mühim.
Şu anda, onları arkamda bırakıp gitmek istiyorum.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder