Güzel

Yolda yavaş yürüyenlerin bazılarının, unutamadıkları yüzünden yavaş yürüdüğünü anlattı bana.

Ama bunu hiç böyle söylemeden. Çok da güzeldi.


Güzel zaten.

M.M

".. Kendinden nefret eden insanlar tanıdım. Günün birinde yanlışlıkla biri onlara aşık olduğu zaman, en çok istedikleri bu olduğu halde, o insana düşman kesiliyorlar. Kendini sevmeyen ve sevilmez bulan biri, bir başkasının da kendisini sevmesini kabul edemiyor. O zaman onu hor görmeye, küçük görmeye başlıyor. İnsanın kendisiyle barışması önemli bir eşik."

M.Mungan.

Ezgi

Geçen yıl Senem Hocam sayesinde dahil olduğum enerji ve reiki durumlarının, ani değil de, yavaş yavaş etkilediğini görerek, hayatımı değiştirdiğini ve kafamda varolan -ki varolduğunu fark ettiren Senem'dir- "unity" kavramını iyice perçinlettiğini damarlarımda hissettiğim şu son 7-8 ayda, en iyi deneyimi cumartesi günü yaşadım.

Bir haftadır, aylardır anksiyeterlimi bile sakince yaşayabildiğim bu dönemde biraz toz kalkmıştı. Zaten, kazmaya devam ediyoruz, durmak yok, ama kalkan toz biraz tıkadı sanırım.

Tıkanmışım. Ezgi ile bir seans enerji, dünya, reiki, ben, o, ağaçlar, sandalye, su derken... Bayır aşağı gelincik tarlasına koşar gibiydim.

Bana ödevler verdi, hearthbroken olan kalp çakramı ve söylemekten vazgeçtiklerim yüzünden tıkanan boğaz çakramı açıyoruz. Ödevlerimi yapmaya kararlıyım.

Aldığım nefes, o kadar ferah ki.

Sevgiden, aşktan, birlikten, ayrılıktan, güneşten, kuyulardan, duvarlardan, sudan, topraktan, tabureden, Hindistan'dan, kalemlerden, ifadelerden, renklerden... Bolca konuştuk, güldük, gözler doldu.

Eski hayatımdan getirdiklerim, söyledikçe sanki biliyormuşum gibi kanıksayarak dinlemem. Bir an tüylerimin diken diken olması.

Hava bile yoğundu evindeki.


İyi ki varsın Ezgi.