Psikoloji okuduğun ya da mezunu olduğunda insanlarla bazen başka pencerelerden konuşabiliyorsun, yalan söylemeyeceğim bu konuda. Bu biraz daha insanla alakadar bir şeyler okuyor olmakla ilgili o kadar. Yani insanüstü bir meziyet değil elbette.
Ama mesela kendi derdini birine açtığında laf döner dolaşır "... aa, bi de psikolog olacaksın yahu, çürüttün ayol kendini..." gibi noktalara gelir.
İnsanım ulan! Bi dinle, bi dur soluklan, bi anlatayım, bi söyleyeyim, bi ferahlayayım, yeri gelsin bağırayım, yeri gelsin omzunda bi ağlayayım... Olmaz mı? Olur.
Elimden alınmış herhangi bir hak yok psikoloji okudum diye, bu da böyle biline.
Staj değerlendirmem yapıldı ve işe alındım. Çok ama çok güzel şeyler duydum, kendimi nasıl geliştirebileceğimle ilgili olduğu kadar iş yapışımla ilgili de bir şeyler duymak çok ama çok hoşuma gitti.
Eve geldim. Bir gariplik vardı sokakta.
Arka taraftaki apartmanın en üst katından beni yaşlarımda bir çocuk aşağı atlamak suretiyle intihar etmiş. Polis, doktor, yakınları, çığlıklar falan...